We blijven achter met vele mooie herinneringen aan Eward. In deze ‘In Memoriam’ een greep uit de herinneringen aan Eward en zijn tijd bij VV Nijland.
Eward bracht veel tijd door op onze club. Vanaf de D-pupillen speelde hij in alle jeugdelftallen. Ook bij de senioren kwam hij uit voor alle teams. In het 2e elftal heeft hij de meeste wedstrijden gespeeld.
Eward zijn periode bij VV Nijland;
Voetballer;
D-junioren
Coach; Teade en Henk
Eward kaam op syn tsiende op fuotbaljen, direkt op it grutte fjild. Dat wie miskyn mar goed ek, it heale fjild wie fiersten te lyts foar syn lange stelten. It dielnimmen oan de groep, omgean mei winst en ferlies, dwaan moatte wat de trener seit; it wie foar Eward wennen. As hy it efkes dreech hie, wie d'r ien lieder foar it team en de oare wie dwaande om Eward wer binnen de krytlinen te krijen. Eward hie doe al in tomeloze ynset. Hy daverde as in Frysk hynder oer it fjild.
Speler; Foeke Deinum
Vanaf de D’tjes zat ik bij Eward in het team. Enorm veel prachtige momenten meegemaakt. Een van de momenten, ik kan niet meer precies herinneren in welk team dit was, was in Harlingen of Franeker. We stonden er goed voor in de competitie en moesten spelen tegen onze directe concurrent. In de bespreking voorafgaand aan de wedstrijd werd ons nogmaals duidelijk gemaakt dat we deze dag alles moesten geven, zodat we onze directe concurrent pijn konden doen. ‘Vandaag spelen we een echte 6-punten wedstijd’, zo werd er gezegd. Eward kwam vervolgens naar mij en een paar anderen in het team toe om te vragen of we vandaag echt 6 in plaats van 3 punten zouden krijgen bij winst.
Het was eigenlijk elk jaar knokken tegen degradatie voor ons in de 1e klasse of de hoofdklasse. De lichtingen boven ons waren behoorlijk getalenteerd en zorgden ervoor dat wij altijd op een, iets te, hoog niveau speelden. Toch redden we ons altijd aardig. Ik kan mij nog een uitwedstrijd herinneren uit tegen Heerenveense Boys waar we met onder andere Eward, Sjoerd-Teake, Erwin en Friso aantraden. Heerenveense Boys was een van de sterkere teams in de competitie. Erwin scoorde al vrij snel de 0-1 en hoe we het deden, deden we het maar we slaagden erin om die wedstrijd te winnen. Feest in de kleedkamer na de tijd.
Ik heb ontzettend genoten van mijn tijd samen met Eward bij Nijland, zowel op als naast het veld. Eward stond bekend om zijn tomeloze inzet, soms iets te, zijn kiezelharde schot en zijn uitstekende techniek. Zijn grote droom was om ooit weer terug te keren in een van de seniorenteams van Nijland.
C-junioren
Speler; Erwin Hoekstra
Eward was in de jeugd al een kop groter dan de rest. Hij hield zich nooit in bij een duel. Kamikaze slidings, vaak net over het randje, minimaal geel bijna rood. Elk duel willen winnen en dat ook doen. Bloedfanatiek, absolute winnaar en altijd willen scoren. Hij kon ook op elke positie wel uit de voeten. De sfeermaker met een eigen mening en flinke discussies in het veld met eigenlijk iedereen. Tegenstanders, coaches, scheidsrechter en teamgenoten :P wat soms ten koste ging van het voetbal.
B-junioren
Coach; Lolke Woudstra
Eward Sijbrandij, een balvaardige voetballer. Ik was twee seizoenen zijn leider bij VV Nijland, een jaar bij de B-junioren en een jaar bij de A’s.
De gedrevenheid aan de bal en de gedrevenheid als de tegenstander de bal had, typeerden hem als voetballer. Het was dan wel eens man en de bal en soms de bal niet, meestal een ‘smile’ van oor tot oor. Op technisch vlak redde hij zich best met de bal.
De tegenstanders wisten onderhand wel dat Eward zijn been niet terugtrok. Dit had voor en nadelen. Het ging ook wel eens verkeerd, met kaarten als gevolg. Maar Eward ging recht op het doel af, letterlijk en figuurlijk. Wat ik mij vooral nog herinner is zijn winnaarsmentaliteit. Hij ging er altijd voor. We waren het soms niet eens met elkaar, maar even later waren we weer dikke vrienden. Ja, dat was Eward; het bleef nooit lang hangen.
Eward was een avontuur op zich. Hij zal altijd in mijn herinnering blijven.
Speler; Sjoerd Teake Kooistra
Myn ervaring mei Eward wie dat der grut, sterk en in spikerhurde spiler wie. Tsjinstanners wiene dan ek wol bang fan him. En hy koe min oer syn ferlies, flokte wat ôf as ien fersaakte yn syn eagen. Hy pakte wolris in kaart as der wer ien iets te hurd rekke. Mar hy kaam ek op foar elke teamspiler, sa waard ik as spits ek in kear goed under út skoffelt. Hy wie de earste om dy spiler by de bealch te pakken. Mei him der by hoefden je net benaud foar de tsjinstanner te wêzen.
Ek wie hy ien fan de earste spilers mei it rydbewys. Hy ride yn de Volvo fan syn âlders. Elk woe by him yn de auto want dan gebeurde der altyd wat (rjochts ynhelje op de vluchtstrook) of oars healwiisje.
A-junioren
Coach; Douwe Posthuma
Ik was trainer/coach van Eward in de B1 en de A1, als ik het me goed herinner. Wat me ik ook herinner is dat ik een keer nietsvermoedend bij Eward in de auto stapte naar een uitwedstrijd. Hij had ondanks zijn leeftijd al een rijbewijs en volgens mij ook zijn eigen auto. Niemand had me verteld dat hij er een nogal extreem gewaagde rijstijl op nahield en ik heb werkelijk doodsangsten uitgestaan. Eward daarentegen kende geen angst en was zichtbaar aan het genieten van het in recordtijd naar Minnertsga knallen in zijn nieuwe auto. Het was de eerste en meteen ook de laatste keer dat ik ooit bij Eward in de auto ben gestapt.
Ik kan me ook een uitwedstrijd herinneren in Bolsward, op het veld van RES. We kwamen op achterstand en omdat ik zelf moest voetballen, ging in de rust al weg. Ik was reuze benieuwd hoe het was gegaan en na de wedstrijd ging mijn telefoon. Het was Eward, die belde om te vertellen hoe het was gegaan. Hij zei teleurgesteld dat ze hadden verloren en dat was natuurlijk een boodschap waar ik niet op zat te wachten. Daarna begon hij te hard lachen en vertelde hij vol trots dat ze de 1-0 achterstand om hadden gebogen naar een 2-1 overwinning. De winnende goal was uiteraard van Eward zelf, die een vrije trap van grote afstand achter de keeper had geknald. ‘Fan fiifentweintich meter yn de krúsing’.
Speler; Eelke van der Wal
Wat hebben we samen gevoetbald, niet alleen tijdens onze wedstrijden voor VV Nijland. Op het beton op de boerderij op ’e Rige en anders op het beton op de boerderij ’Carpediem’. Eward heeft door deze vele uren oefening een erg goede techniek ontwikkeld. Deze techniek had hij ook zeker nodig, vooral als we met de vrienden een potje gingen ezelen… Hoe goed zijn techniek ook was, op het einde was het toch wel Eward die vaak gebukt in het doel stond π.
Loyaliteit; dat is een woord wat voor mij bij Eward past.
Een uitwedstrijd in Makkum, Eward beging een uiterst harde en zeker geen faire overtreding. “Zo, die had hij verdiend”, vertelde hij me na deze charge. “Wat had hij jou misdaan dan?”, vroeg ik hem. Eward antwoordde: "hij heeft mij niets misdaan, maar hij was jou steeds aan het opzoeken en daarom heeft hij dit verdiend." Deze loyaliteit naar vrienden en teamgenoten liet Eward in het veld en ook zeker daarbuiten zien.
Senioren;
Coach; Henk
Ronald en Henk wiene de lieders fan it 2e elftal fan de VV. In moaie tiid dêr't de maten fan Eward: Gerben, Jurriaan, Foeke en Friso ek fuotballen. De sfear wie geweldich en de resultaten mochten der wêze. Eward waard him hjir bewust fan en woe hjir graach, al wie it mar foar in pear kear per jier, diel fan útmeitsje. Jurriaan polsde al oft Eward net ien kear yn de safolle wiken meidwaan koe en dêrnei duorre it net lang foardat der in appke ús kant op kaam. 'Hearen! Doch graach mei! Bin der op syn minst 8x per seizoen, dus garandearre 4 doelpunten. Kinne jimme einlings kampioen wurde!π As 8x net slagget, dan is in krat bier fansels de tsjinprestaasje.'ππΊ
Eward waard gau lid makke en sa barde it.
Doe't Eward yn it lân wie of wêze soe, krigen de lieders in appke.
Fan’e partij! Basis tink!?' πππΊπΊ
'Ik bin nije wike yn NL. Fit en beskikber!' ππβ½β½πΊπΊ
Neffens ús skoarde hy nimmer. De 8 wedstriden binne nea makke en de doaze bier moat noch komme, mar de wille en enerzjy dy't hy yn dy pear wedstriiden mei him meibrocht is ûnútwisber!
Coach; Ronald
Eward heeft tijden met It Twadde mee gevoetbald. Zo ging die in zijn jonge jaren al eens een keer mee naar uitwedstrijd tegen Urk. Mooi potje voetbal gespeeld en daarna zat It Twadde even na in Urk. Eward zei tegen de leider dat hij wel in zijn auto naar huis wilde rijden. Dit vond de leider geen probleem en zo reed Eward keurig naar huis. Achteraf bleek dat hij zijn rijbewijs nog niet had.
Telkens als Eward weer richting Fryslân kwam appte hij weer dat hij beschikbaar was voor It Twadde. Zo moesten we een keer uit tegen Mulier. Eward mocht in de basis starten. Als een kind zo blij. Tijdens het omkleden bleek dat hij zijn voetbalschoenen was vergeten. Als een gek richting Nijland om daar ergens schoenen te regelen. Eward stond erop dat hij startte. De leider zei: “Als je op tijd terug bent, start je’’. Je raadt het al: hij was op tijd voor de wedstrijd.
Eward haalde veel vreugde uit het voetbal en ook de derde helft was voor hem een feest. We werden verplicht om met hem na te zitten en het liefst nog op stap te gaan.
Speler; Menno de Graaf
Eward - een vrolijke, sportieve, grappige en enthousiaste man, die een grote lach op je gezicht kon toveren. Helaas is hij niet meer onder ons. We missen hem en zullen hem altijd dichtbij voelen.
Ruim 14 jaar geleden kwamen wij (Boukje en Menno) in Nijland wonen. Ik ben vrijwel meteen lid geworden van de voetbalvereniging en voelde me bij het 2e elftal al vrij snel op mijn plek. Een team met nuchtere, sociale jongens, typisch Fries. Zo werd ik al vrij snel door Eward, Cor en Eelke uitgenodigd in de flat in Sneek.
Ook Eward, toentertijd 20 lentes jong, maakte deel uit van het tweede. Zijn tomeloze inzet en winnaarsmentaliteit kenmerkten hem. Met zijn vechtlust kon hij het team altijd flink opzwepen als het inkakte en er niet meer genoeg werd gestreden. Hij had de longen van een paard en kon maar blijven gaan. Hij leek echt onuitputtelijk. Door zijn drive en enthousiasme ging hij ook weleens over het randje, maar dat mocht de pret in de derde helft niet drukken. Integendeel, hij betuigde spijt, kon de knop omzetten en er alsnog een feestje van maken. Gezelligheid, grote verhalen en de dubbelzinnige humor, die we gemeen hadden, maakten de dag weer helemaal goed.
In het veld was hij een harde strijder, daarbuiten had hij een klein hartje. Zo kwam hij een paar weken na de geboorte van onze dochter Ilse in zijn eentje op kraamvisite met een cadeautje. Dat vonden wij natuurlijk fantastisch en heel attent van hem. Ook dat was typisch Eward.
Voor altijd in ons hart
Namens It Twadde
Eward is ook een tijdlang jeugdleider geweest, samen met Cor v/d Belt. Ze hebben meerdere spelers weten te enthousiasmeren voor het voetbalspel.
Jeugdleider;
Coach; Cor vd Belt
Als ik denk aan de tijd als jeugdleider zijn met Eward, dan denk ik direct aan zijn gedrevenheid en het plezier dat hij elke zaterdag weer overbracht. Waar we samen zijn gestart bij de F2, groeiden we daarna met een team door naar de D1. Elke zaterdag was het weer fantastisch om dit samen te doen. Flink kunnen balen van een verliezende pot, maar heel snel toch ook weer plezier maken met het team.
Eward is een aantal jaren jeugdleider geweest en is echt gestopt op zijn hoogtepunt. In mei 2009 werden we kampioen met D1. Helaas was Eward zelf niet aanwezig tijdens de kampioenswedstrijd in Woudsend, maar minder trots was hij echt niet.
Met een prachtig team, waarin de sfeer goed was, hebben we een mooie tijd gehad. Eward had hier ook zeker een zeer belangrijke rol in.
St. Louis;
Vanwege het bouwen van wheels (reuzenraderen) over de hele wereld was Eward niet meer elke zaterdag op het voetbalveld in Nijland te zien. Hij ging er echter wel vol voor, als het ook maar een beetje kon, om er zaterdags te zijn en dan minuten te maken in het veld. Een tussenstop in Nederland, voor een weekendje, was dan ook heel gewoon.
Eward vertrok in september 2014 naar het Amerikaanse St. Louis om samen te gaan wonen met Mandy Kuhlman. In St. Louis heeft hij inmiddels zijn welbekende rushes en harde schot ook laten zien, op donderdags in clubverband bij de indoor soccer competitie en op zondag met vrienden een balletje trappen.
VV Nijland bleef zijn club en als het dan ook maar even kon, dan had de coach van het 2e elftal al een berichtje ontvangen: "Ik kin tongersdei traine en dan wol ik sneon yn de basis."
In deze periode werd Eward ook sponsor van VV Nijland. Er kwam een prachtig reclamebord, met daarop een SkyWheel. Het reclamebord zal voor altijd blijven schitteren rondom de velden van VV Nijland.
Eward vond het leuk om met iedereen een praatje te maken. Dat deed hij dan ook veelvuldig, rond het voetbalveld en vooral ook in de kantine of kroeg tijdens de 3e helft.
Oprecht met gevoel voor humor, maar als de situatie erom vroeg ook met een luisterend oor. Een erg prettig persoon in de omgang, een sfeermaker.
Bij voetbal draait het om winnen of verliezen, waarbij verliezen onderdeel is van het spel. Verliezen went nooit en zeker niet wanneer het een dierbaar iemand betreft. Met het overlijden van Eward zijn we iemand verloren die ons allen zeer dierbaar was. Een prachtige kerel en een geweldig mens. Het feit dat we hem zijn verloren zal nooit wennen, maar het feit dat hem hebben leren kennen zullen we ons blijven herinneren als pure winst.
Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.
Onze gedachten gaan uit naar Eward zijn vrouw Mandy, zijn dochters Rixt Olivia en Femke Rose, zijn ouders Rienk en Janny en zijn broers en zus Remco, Atser en Albertine. We wensen jullie allen ontzettend veel sterkte met het verlies van Eward Rienk Sijbrandij.
